چنانچه مبناي تقسيم بندي بيمه را طبيعت خطر و تعهد بيمه گربدانيم،براساس قديميترين نـوع تقسيم بندي بيمه ها را به دودسته بيمه هاي دريایي و بيمه هاي غير دريایي يا بيمه هاي زميني تقسيم كرده اند.
هدف بيمه هاي دريائي پوشش دادن به خطرهاي دريا است، يعني مخاطراتي را كه طي مسافرت دريایي براي كالاها و كشتي ها ممكن است رخ دهد تحت پوشش بيمه قرار مي گيرد ، دربيمه دريائي تنها خسارت واردبه اموال خواه كشتي وخواه كالا موردتامين قرارمي گيرد و خسارت واردبه اشخاص اعم ازخدمه و مسافران كشتي از شمول بيمه دريائي خارج است و درنتيجه ساير انواع بيمه دربخش بيمه هاي زميني قرار مي گيرند. چنانچه دريا را به مفهوم وسيع آن بكارببريم،بيمه دريائي به حمل و نقل در دريا به معني اخص محدود نمي شود بلكه حمل ونقل در دريا، رودخانه ها و كانالها را نيز دربر مي گيرد. بعلاوه بيمه حمل و نقل هوائي نيز بعلت اينكه طبيعت آن با طبيعت بيمه دريائي مشابهت دارد، در زمره بيمه دريائي مورد بررسي قرار مي گيرد.
شايان ذكر است كه امروزه بيمه هاي باربـری حمل و نقل هرچند نام بيمه هاي دريائي Marine Insurance را يدك مي كشد، لكن دامنه آن كليه راه هاي حمل و نقل اعم از دريائي، هوائي و زميني را دربر مي گيرد.
درادامه اين تقسيم بندي بيمه هاي غير دريایي خود به دو دسته بيمه هاي اجتماعي و بيمه هاي خصوصي يا بازرگاني تقسيم شده است.